Домбыра — қазақ халқының көне әрі киелі музыкалық аспаптарының бірі. Ол — халқымыздың рухани мәдениетінің, салт-дәстүрінің, тарихы мен тағылымының жарқын көрінісі. Домбыра екі ішекті, көп жағдайда екі құлақты, шанағы қуысты ағаштан жасалған аспап. Оның үнінде қазақтың кең даласының самалы, бабалар үні мен ұрпаққа аманат болған рухани мұра жатыр.
Домбыра тек музыкалық аспап қана емес, ол – ұлттың жаны. Қасиетті домбыра күмбірлегенде қазақтың тарихы, шежіресі, елінің ерлігі мен елдігі шертіледі. Атақты күйшілеріміз Құрманғазы, Дина, Тәттімбет, Дәулеткерей сынды өнер саңлақтары ел мен жерді, халықтың тағдырын күйлері арқылы жеткізген. Құрманғазының «Сарыарқа» күйі — ұлт рухының символына айналған.
Домбыра қазақтың тұрмысында да үлкен рөл атқарған. Ол – әр қазақтың шаңырағында ілулі тұратын киелі мұра. Үй иесінің өнерін, тәрбиесін танытатын аспап болған. Домбыра тарту — үлкен өнер. Ол арқылы жыр-термелер, шешендік сөздер, батырлық дастандар кеңінен таралған. Ауыл ақындары айтысқа түсіп, домбырамен өз ойын, толғанысын, сынын жеткізген.
Қазіргі таңда да домбыраның мәні кеміген жоқ. Қазақстанда шілденің алғашқы жексенбісі – Ұлттық домбыра күні болып белгіленген. Бұл – оның маңызын арттыруға бағытталған үлкен қадам. Мектептерде, жоғары оқу орындарында домбыра үйірмелері жұмыс істейді, жаңа буын шебер күйші, термеші, жыршылар өсіп келеді.
Домбыра — ұлттың коды, қазақы болмыстың үні. Ол арқылы ата-бабаның аманаты ұрпақтан ұрпаққа жалғасып келеді. Сондықтан да домбыра — қазақпен бірге жасап келе жатқан рухани мұра, мәңгілік үн.
